تعیین حداقل ضخامت روسازی دال‌خط راه آهن به کمک روش AASHTO

استفاده از روسازی دال­خط در خطوط راه آهن درون شهری و برون شهری به صورت روز افزون در حال گسترش می باشد. با اینحال تا کنون در آیین نامه های مختلف راه آهن در جهان، روند مشخصی به منظور طراحی و تعیین ضخامت روسازی دال­خط ارائه نشده است. در این پژوهش با ایجاد تغییراتی در روش آیین نامه ای آشتو که برای تعیین ضخامت دال بتنی روسازی های بتنی راه و فرودگاه کاربرد دارد، روندی به منظور تعیین ضخامت دال­خط راه آهن ارائه گردیده است.  نتایج بدست آمده نشان داد که با افزایش سختی بستر روسازی دال­خط، حداقل ضخامت مورد نیاز روسازی دال­خط کاهش پیدا می کند. افزایش 24 برابری سختی بستر، منجر به کاهش 10 درصدی ضخامت روسازی دال­خط می شود. همچنین افزایش ترافیک عبوری از روی دال­خط منجر به افزایش حداقل ضخامت مورد نیاز روسازی می گردد. افزایش دو و چهار برابری ترافیک عبوری به ترتیب منجر به افزایش 12 و 25 درصدی حداقل ضخامت مورد نیاز روسازی گردید. همچنین نتایج بدست آمده نشان داد که با فرض ثابت بودن تمامی پارامترها و تنها با افزایش بار محوری قطار، حداقل ضخامت مورد نیاز روسازی دال­خط افزایش می یابد.